Dianas

Wie een lief zoekt, gaat op jacht. Wie een goed lief vindt, spreekt van een schot in de roos of van een goede vangst. Wie zijn lief kwijt is, troost zich al eens met het idee dat er nog veel te vangen vis op zee zit. Jagen, voedsel vergaren en liefdesrelaties, de linken in onze taal zijn groot. Dat is zeker geen toeval: voeding en liefde staan centraal in onze overlevingsstrategie als mens en dragen de meest diepgaande betekenis in zich, die van leven en dood. Geheel volgens die logica heeft Frieke Janssens met haar Dianas een beeld gebracht van de vrouw vandaag als jager. Ze gebruikt daarvoor mythische beelden, wat geen toeval is. Ze geven de foto’s een rijke, onderliggende betekenis. De vrouw als jager is een metafoor voor de vele single vrouwen uit haar omgeving die, van latent tot wanhopig, zoeken naar (de) liefde in hun leven.

BIRDOFPREY

Met dit project kwam Frieke nu twee jaar geleden bij mij aankloppen. Hoe ik kijk naar de single vrouwen, thirtysomething, vandaag en wat mijn ervaringen waren en zijn met die toch grote en groeiende groep. Opgeleide, goed uiziende vrouwen die het allemaal op een rij lijken te hebben, maar tegelijkertijd ontzettend hard worstelen met relaties of de afwezigheid ervan.

Het resultaat van haar zoektocht vind ik indrukwekkend en sluit nauw aan bij wat ik al jaren vaststel. Op het eerste gezicht zien we een reeks esthetisch tot in de puntjes afgewerkte beelden van jagende vrouwen. We zien al de attributen die in de jacht worden ingezet, van geweer over hond tot roofvogel, waardoor de beelden tijdloos worden. Het licht is herfstig en diffuus, de vangst, de liefde, immers een onzekerheid.

HOUNDS

Wie heel oppervlakkig kijkt, ziet piekfijn uitgedoste knappe vrouwen, helemaal in lijn met het beeld van de hedendaagse, vrouwelijke single: niet het kneusje, maar de sterke, autonome vrouw die het allemaal op een rij heeft en gaat voor wat zij wil. Happy single wordt er al eens gezegd, gelukkig alleen en vooral, niemand nodig. De wapens, de jachtdieren voegen aan dat krachtige beeld toe. Zij die jaagt, zij die de prooi kiest of niet. Het is de manier waarop  vandaag nogal wat single vrouwen het jachtterrein van de relaties betreden. De carrière, de wereldreizen, de flat alleen, de vrienden, het perfecte leven waarin alleen die ene trofee, die kers op de taart nog mankeert.

Wie wat langer kijkt, zoals ik ook altijd doe in mijn praktijk, stilstaat bij al de boodschappen die deze vrouwen uitzenden, ziet andere verhalen. Dit zijn portretten van vrouwen die subtiel verraden, vanuit hun oogopslag, een aarzelende lichaamstaal, een schoorvoetendheid, dat onder het harde jachtschild een angstig en verlangend hart klopt. Ik zie een reeks vrouwen laveren tussen bindings- en verlatingsangst voor wie wapen en uitrusting evengoed bescherming als jachtattribuut zijn.

HUNTRESS

Hun lichaamstaal is niet verbindend of contactzoekend, hoogstens afwachtend (komt hij of komt hij niet), maar nog vaker ontoegankelijk of niet te doorgronden. Het geweer ligt los in hun hand of wordt zelfs gedragen op de rug. Alsof de jacht maar met moeite aangevat wordt. Hun gezichtsuitdrukking spreekt van wachten, angst, een onbestemd gevoel. Er is de blik naar het verre niets, maar ook de blik die de ander op een afstand houdt. Hard to get. Het is de basishouding op de emotioneel onveilige jachtterreinen van de hedendaagse liefde. Deze houding en dus ook deze beelden, zouden ons bijna doen vergeten waarover het in de liefde, in onze zoektocht naar die liefde echt gaat: over verbondenheid, over kwetsbaarheid en intimiteit.

TROPHY

Wie de liefde te veel gaat zien als jacht en een partner als een prooi of trofee, blijft meestal jagen en vindt de verlangde verbondenheid niet. De jacht die onderwerpt, neerhaalt of bezit, de liefde als verovering, brengt Janssens knap tot uitdrukking in het beeld van de neergehaalde man. Ze kijken allebei in de lens, jager en prooi, zij triomfantelijk, maar zich niet bewust van zijn even arrogante blik. In hun relatie zal onderwerpen en uitdagen altijd centraal staan, niet de verbondenheid. Dat zoeken naar liefde maar kan als je ongewapend het terrein betreedt, in grote ontvankelijkheid, daarvan getuigt de zwarte man achter de boom. Op het toneel van de liefde staat hij in zijn volle naaktheid symbool voor kwetsbaarheid en het vermogen tot overgave. © Rika Ponnet

HIDE

Back to project